Biographies - Lists

From Theatrum Paracelsicum

Biographies


Paracelsus's most important followers and adversaries according to Reimmann (1713)

Jacob Friedrich Reimmann: Versuch einer Einleitung In die Historiam literariam Derer Teutschen, vol. 6 (Des dritten und letzten Theils Viertes und letztes Hauptstück), Halle: Renger 1713, esp. 578-583 (Google Books)

Followers

Adversaries

Huser's sources of manuscripts

Joachim Telle, Johann Huser in seinen Briefen (1992), Personenverzeichnis

Editors of Paracelsus

Alchemists at the court of Wilhelm von Rosenberg

(according to Petr Vágner)



Paracelsists in Poland

«The visit of Paracelsus to Poland had a significant impact on the development of Polish alchemy and medicine. Kraków in particular became a center of Paracelsian thought. Interest in alchemy and the new medical theories extended beyond natural scientists and physicians to include figures such as ↗ Alexander Suchten, the personal physician of King Sigismund II Augustus; ↗ Jan Placotomus from Gdańsk; ↗ Andrzej Grutyński, professor at the Kraków Academy; ↗ Józef Strutius from Poznań; and ↗ Adam Schroeter, a translator of alchemical works from German into Latin. One notable supporter of Paracelsus was the voivode of Sieradz, ↗ Olbracht Łaski, a patron and protector of alchemists. The research of ↗ Michał Sędziwój was funded by Grand Marshal of the Crown ↗ Mikołaj Wolski and the voivode of Sandomierz, ↗ Jerzy Mniszech. Alchemy also enjoyed the support of Kings ↗ Sigismund II Augustus and ↗ Sigismund III Vasa. Thus, in the 16th century, alchemical ideas were not unfamiliar to the Polish aristocracy—especially since, in the hands of the Paracelsists, they had clear and practical applications in medicine.»

Baumann (1918)

Evert Dirk Baumann: Geschiedenis der geneeskunde, Amsterdam: Maatschappij voor Goede en Goedkoope Lectuur 1918, esp. 191-192 (online). – in einer Liste von Paracelsisten.

[p. 191] Van de bekwame „Paracelsistische" artsen uit de XVIde eeuw mogen hier genoemd worden: ↗ Adam van Bodenstein († 1576), ↗ Michael Schütz, beiden ijverige uitgevers van de geschriften van Paracelsus, de Belg ↗ Gerhard Dorn, ↗ Alexander von Suchten, die vnl. het antimonium bestudeerde, ↗ Samuel Architectus, ↗ Karl Widemann († 1638), ↗ Marcus Ambrosius, ↗ Lukas Bathodius, ↗ Theodor Birckmann († 1586), ↗ Georg Forberger, ↗ Bartholomäus Scultetus, ↗ Joh. Scultetus Montanus († 1604), ↗ Balthasar Flöter, ↗ Adam Schröter, ↗ Cristoph Pithopoeus, ↗ Bartholomäus Carrichter, de beide ↗ Martin Rulands, vader en ↗ zoon, ↗ Andreas Ellinger, ↗ Henning Scheunemann, ↗ Oswald Croll († 1609), ↗ Johann Huser, ↗ Benedikt Figulus, ↗ Joh. Jacob Nietheimer en ↗ Sebastian Greiff. Er zijn ook mannen geweest, die Paracelsus en Hippokrates hebben willen verzoenen, zoo b.v. ↗ Albertus Wimpinaeus, ↗ Heinrich Wolf, ↗ Jacob Curio. Bekwame verdedigers van Hohenheim waren de Deen ↗ Soerensen (Severinus) en ↗ Samuel Eisenmenger (Siderocrates). Maar ook heftige bestrijders vond de nieuwe leer, waaronder waren uitnemende mannen der wetenschap, maar ook tevens lieden, die niet heel kieskeurig waren in de keuze hunner wapenen. Een van de fanatiekste bestrijders was de Heidelberger professor ↗ Thomas Lieber (Erastus). Verder zijn te noemen: ↗ Bernardus Dessenius, ↗ Michael Döring, ↗ Emanuel Stupanus, ↗ Johann Freitag. Van onze eigen landgenooten was ↗ Peter Volck Holst, wondarts te Delft, een ijverig aanhanger van Paracelsus. [p. 192] Vertalers van zijne werken waren ↗ Philip Hermanni, ↗ Marten Everaerts, ↗ Jan Pauwelszoon. Vele Paracelsisten waren er ook in Frankrijk. We vermelden hier ↗ Jacques Gohory, ↗ Pierre Hassard, ↗ Claude Dariot, ↗ Claude Aubéry de Trécourt († 1596), ↗ Roch. le Baillif de la Rivière, ↗ David de Planis Campy, ↗ Paul Rénéaulme, ↗ Pierre Paulmier, ↗ Israel Harvet, ↗ Joseph Duchesne d'Armagnac, ↗ Michael Potier, ↗ Théodore Turquet de Mayerne (zie Pagel-Sudhoff, l.c. p. 240—245). Over de verdere geschiedenis der chemische leer komen we later nog te spreiken.