Difference between revisions of "Dedication, 1561-01-19, Johann Albrecht (Wimpinaeus) to Michael Wagner"

From Theatrum Paracelsicum
(Created page with "BP.Alb.1561-01 Dedication {{InfoboxParatext | Author=Johann Albrecht (Wimpinaeus) | Anon= | AuthorPresumed= | Recipient=Michael Wagner | Type=Dedication | Classification= | Date=1561-01-19 | Place=Ingolstadt | Pages=2 | Language=lat | Editor=Julian Paulus | SourceAuthor=Albertus, Johannes | SourceTitle=Oratio de fine Philosophiæ & quomodo ad ipsum perueniri liceat | SourceEditor= | SourcePlace=Ingolstadt: Alexander & Samuel Weissenhorn | SourceDate=1561 | SourcePa...")
 
Line 38: Line 38:
{{Pagemark|sig|A2r}} {{MarkupUppercase|Reverendo <i>Patri. D[octori] Michaeli Vvag</i>|u=v}}<i>nero sacrarum literarum in uniuersitate Ingolstadiana Professori, Canonico Frisingensi, Domino suo perpetua obseruantia colendo Ioannes Albertus Vuympinensis S[alutem] D[icat].</i>
{{Pagemark|sig|A2r}} {{MarkupUppercase|Reverendo <i>Patri. D[octori] Michaeli Vvag</i>|u=v}}<i>nero sacrarum literarum in uniuersitate Ingolstadiana Professori, Canonico Frisingensi, Domino suo perpetua obseruantia colendo Ioannes Albertus Vuympinensis S[alutem] D[icat].</i>


{{MarkupInitial|C<i>vm}} ij quibus summus in Philosophia honor confertur hic, soleant carmina qu&aelig;dam suis pr&aelig;ceptoribus offerre, quibus animu{{EditorialAbbr|m}} suum gratum ostendant & profiteantur: requiratur ita{{EditorialAbbr|que}} áme, cum eodem ab illis honore cum alijs una affectus sim, ut idem ego facia{{EditorialAbbr|m}}: profecto nisi obsecutus fuero, aut certam & sufficientem me&aelig; intermißionis causam reddidero, ingratus censeri potero. Sed quo minus id áme fiat, arbitror non male laturos promotores, cognita causa. Requiritur ut in omni arte, sic in poesi adipiscenda, ut quis preter comprehensionem pr&aelig;ceptorem, eorundem{{EditorialAbbr|´que}} exercitationem, instructus ueniat ipsa natura, qu&aelig; ad hanc artem perdiscendam sit accomodata. Quapropter cum me in conscribendis carminibus parum admodum exercuerim, uerumpotius hanc operam in {{Pagemark|sig|A2v}} Philosophi&aelig; studio censumendam semper consuerim, ad quod me á natura magis impelli mihi sum uisus: uolui potius orationem quanda{{EditorialAbbr|m}} de Philosophicis studijs conscribere, ea{{EditorialAbbr|´que}} torpescentes iuuenu{{EditorialAbbr|m}} animos erigere, ut luxum inertem fugiant, & pr&aelig;clarißima in Philosophi&aelig; pr&aelig;ceptionibus co{{EditorialAbbr|n}}tenta sectentur. Vtina{{EditorialAbbr|m}} aute{{EditorialAbbr|m}} ut breui oratione ea complecti possem, & eode{{EditorialAbbr|m}} modo, quo animo teneo. Nam illa qu&aelig; iuuentutis gratia uel dictione proferuntur, uel etia{{EditorialAbbr|m}} scribuntur, no{{EditorialAbbr|n}} admittunt accuratam tradendi ratione{{EditorialAbbr|m}}, Cum animi ipsoru{{EditorialAbbr|m}} iuuenu{{EditorialAbbr|m}} adhuc lacte indigeant, & persuasionibus potius, quam demonstrationibus adduci poßint. Quapropter accipias uelim hanc oratione{{EditorialAbbr|m}} uenerande Pater, á me tanquam pignus quodda{{EditorialAbbr|m}} quo tibi me de uinctu{{EditorialAbbr|m}} nempe duodecim aut tredecim horaru{{EditorialAbbr|m}}, abs{{EditorialAbbr|´que}} ulla librorum commoditate, h&aelig;c á me sit confecta. Nolui aute{{EditorialAbbr|m}} ob id ea{{EditorialAbbr|m}} publicari, & typis excudi, ut quid in hominu{{EditorialAbbr|m}} manus ueniat, quod á me proficiscatur, nomen{{EditorialAbbr|´que}} per hoc mîhi paretur (na{{EditorialAbbr|m}} hoc scriptu{{EditorialAbbr|m}} uilius esse qua{{EditorialAbbr|m}} ut huiusmodi quid per hoc pr&aelig;stari poßit no{{EditorialAbbr|n}} ignoro) sed ut quibusda{{EditorialAbbr|m}} amicis petentibus citius co{{EditorialAbbr|m}}municare ea{{EditorialAbbr|m}} possem. Non tame{{EditorialAbbr|n}} sine patrono sinere illa{{EditorialAbbr|m}} exire uolui, ueru{{EditorialAbbr|m}} potius ex numero bene de me merentiu{{EditorialAbbr|m}} cuida{{EditorialAbbr|m}} dedicare ac consecrare. Ex quibus cu{{EditorialAbbr|m}} uenerande Pater no{{EditorialAbbr|n}} postremu{{EditorialAbbr|m}} locum teneas, sed cu{{EditorialAbbr|m}} primis ac pr&aelig;cipuis statim mihi occuras, tibi dedicare hanc uolui. Accipias ergo illa{{EditorialAbbr|m}} iteru{{EditorialAbbr|m}} & s&aelig;pius te rogo. Id enim quod á me in posteru{{EditorialAbbr|m}} elaboratius perficietur, tibi quo{{EditorialAbbr|´que}} consecrabitur. Vale Ingolstadij dat&aelig; XIIII. Cal[endas] Feb[ruarii] Anno M.&nbsp;D.&nbsp;LXI.
<i>{{MarkupInitial|Latin|Cum}} ij quibus summus in Philosophia honor confertur hic, soleant carmina qu&aelig;dam suis pr&aelig;ceptoribus offerre, quibus animu{{EditorialAbbr|m}} suum gratum ostendant & profiteantur: requiratur ita{{EditorialAbbr|que}} áme, cum eodem ab illis honore cum alijs una affectus sim, ut idem ego facia{{EditorialAbbr|m}}: profecto nisi obsecutus fuero, aut certam & sufficientem me&aelig; intermißionis causam reddidero, ingratus censeri potero. Sed quo minus id áme fiat, arbitror non male laturos promotores, cognita causa. Requiritur ut in omni arte, sic in poesi adipiscenda, ut quis preter comprehensionem pr&aelig;ceptorem, eorundem{{EditorialAbbr|´que}} exercitationem, instructus ueniat ipsa natura, qu&aelig; ad hanc artem perdiscendam sit accomodata. Quapropter cum me in conscribendis carminibus parum admodum exercuerim, uerumpotius hanc operam in {{Pagemark|sig|A2v}} Philosophi&aelig; studio censumendam semper consuerim, ad quod me á natura magis impelli mihi sum uisus: uolui potius orationem quanda{{EditorialAbbr|m}} de Philosophicis studijs conscribere, ea{{EditorialAbbr|´que}} torpescentes iuuenu{{EditorialAbbr|m}} animos erigere, ut luxum inertem fugiant, & pr&aelig;clarißima in Philosophi&aelig; pr&aelig;ceptionibus co{{EditorialAbbr|n}}tenta sectentur. Vtina{{EditorialAbbr|m}} aute{{EditorialAbbr|m}} ut breui oratione ea complecti possem, & eode{{EditorialAbbr|m}} modo, quo animo teneo. Nam illa qu&aelig; iuuentutis gratia uel dictione proferuntur, uel etia{{EditorialAbbr|m}} scribuntur, no{{EditorialAbbr|n}} admittunt accuratam tradendi ratione{{EditorialAbbr|m}}, Cum animi ipsoru{{EditorialAbbr|m}} iuuenu{{EditorialAbbr|m}} adhuc lacte indigeant, & persuasionibus potius, quam demonstrationibus adduci poßint. Quapropter accipias uelim hanc oratione{{EditorialAbbr|m}} uenerande Pater, á me tanquam pignus quodda{{EditorialAbbr|m}} quo tibi me de uinctu{{EditorialAbbr|m}} nempe duodecim aut tredecim horaru{{EditorialAbbr|m}}, abs{{EditorialAbbr|´que}} ulla librorum commoditate, h&aelig;c á me sit confecta. Nolui aute{{EditorialAbbr|m}} ob id ea{{EditorialAbbr|m}} publicari, & typis excudi, ut quid in hominu{{EditorialAbbr|m}} manus ueniat, quod á me proficiscatur, nomen{{EditorialAbbr|´que}} per hoc mîhi paretur (na{{EditorialAbbr|m}} hoc scriptu{{EditorialAbbr|m}} uilius esse qua{{EditorialAbbr|m}} ut huiusmodi quid per hoc pr&aelig;stari poßit no{{EditorialAbbr|n}} ignoro) sed ut quibusda{{EditorialAbbr|m}} amicis petentibus citius co{{EditorialAbbr|m}}municare ea{{EditorialAbbr|m}} possem. Non tame{{EditorialAbbr|n}} sine patrono sinere illa{{EditorialAbbr|m}} exire uolui, ueru{{EditorialAbbr|m}} potius ex numero bene de me merentiu{{EditorialAbbr|m}} cuida{{EditorialAbbr|m}} dedicare ac consecrare. Ex quibus cu{{EditorialAbbr|m}} uenerande Pater no{{EditorialAbbr|n}} postremu{{EditorialAbbr|m}} locum teneas, sed cu{{EditorialAbbr|m}} primis ac pr&aelig;cipuis statim mihi occuras, tibi dedicare hanc uolui. Accipias ergo illa{{EditorialAbbr|m}} iteru{{EditorialAbbr|m}} & s&aelig;pius te rogo. Id enim quod á me in posteru{{EditorialAbbr|m}} elaboratius perficietur, tibi quo{{EditorialAbbr|´que}} consecrabitur. Vale Ingolstadij dat&aelig; XIIII. Cal[endas] Feb[ruarii] Anno M.&nbsp;D.&nbsp;LXI.




{{InfoboxTranslation|Date=2023-03-09}}
{{InfoboxTranslation|Date=2023-03-09}}
Dear Reverend Father, Doctor Michael Wagner, Professor of Sacred Literature at the University of Ingolstadt, Canon of Freising, and my esteemed master,
To the Reverend Father, Doctor Michael Wagner, Professor of Sacred Literature at the University of Ingolstadt, Canon of Freising, and my esteemed master, Greetings.


Greetings. As it is customary for those who are honored with the highest distinction in philosophy to offer some poems to their teachers, in order to express their gratitude and appreciation, I feel obliged to do the same. Indeed, if I do not follow this tradition or provide a sufficient reason for my absence, I may be considered ungrateful. However, I believe that the promoters will not be too harsh on me once they know the reason.
It is customary for those who are honored with the highest distinction in philosophy to offer some poems to their teachers, in order to express their gratitude and benefit themselves. Therefore, as I am honored alongside others, and feel the same affection towards my teachers, I wish to follow this tradition. If I fail to do so without a valid reason, I may be deemed ungrateful. However, I believe that the promoters will understand my reasons and not judge me too harshly.


As in every art, the study of poetry requires both the guidance and practice of a skilled teacher, as well as a natural talent that is suitable for this art. Therefore, since I have not practiced writing poems extensively, I have always focused on studying philosophy, which I believe is my natural inclination. Therefore, instead of writing a poem, I decided to deliver a speech on the subject of philosophical studies. My aim is to inspire young minds and encourage them to pursue the noble teachings of philosophy, while avoiding the pitfalls of idle luxury.
As in every art, the study of poetry requires both the guidance and practice of a skilled teacher, as well as a natural talent that is suitable for this art. Therefore, since I have not practiced writing poems extensively, I have always focused on studying philosophy, which I believe is my natural inclination. Therefore, instead of writing a poem, I decided to deliver a speech on the subject of philosophical studies. My aim is to inspire young minds and encourage them to pursue the noble teachings of philosophy, while avoiding the pitfalls of idle luxury.

Revision as of 10:27, 9 March 2023

BP.Alb.1561-01 Dedication

Author: Johann Albrecht (Wimpinaeus)
Recipient: Michael Wagner
Type: Dedication
Date: 19 January 1561
Place: Ingolstadt
Pages: 2
Language: Latin
Quote as: https://www.theatrum-paracelsicum.com/index.php?curid=1891
Editor: Edited by Julian Paulus
Source:
Albertus, Johannes, Oratio de fine Philosophiæ & quomodo ad ipsum perueniri liceat, Ingolstadt: Alexander & Samuel Weissenhorn 1561, sig. A2r-A2v [BP.Alb.1561-01]
CP: Not in Kühlmann/Telle, Corpus Paracelsisticum
Translation: Raw translation see below
Back to Paratexts
Back to Texts by Johann Albrecht (Wimpinaeus)

[sig. A2r] Reverendo Patri. D[octori] Michaeli Vvagnero sacrarum literarum in uniuersitate Ingolstadiana Professori, Canonico Frisingensi, Domino suo perpetua obseruantia colendo Ioannes Albertus Vuympinensis S[alutem] D[icat].

Latin ij quibus summus in Philosophia honor confertur hic, soleant carmina quædam suis præceptoribus offerre, quibus animuTemplate:EditorialAbbr suum gratum ostendant & profiteantur: requiratur itaTemplate:EditorialAbbr áme, cum eodem ab illis honore cum alijs una affectus sim, ut idem ego faciaTemplate:EditorialAbbr: profecto nisi obsecutus fuero, aut certam & sufficientem meæ intermißionis causam reddidero, ingratus censeri potero. Sed quo minus id áme fiat, arbitror non male laturos promotores, cognita causa. Requiritur ut in omni arte, sic in poesi adipiscenda, ut quis preter comprehensionem præceptorem, eorundemTemplate:EditorialAbbr exercitationem, instructus ueniat ipsa natura, quæ ad hanc artem perdiscendam sit accomodata. Quapropter cum me in conscribendis carminibus parum admodum exercuerim, uerumpotius hanc operam in [sig. A2v] Philosophiæ studio censumendam semper consuerim, ad quod me á natura magis impelli mihi sum uisus: uolui potius orationem quandaTemplate:EditorialAbbr de Philosophicis studijs conscribere, eaTemplate:EditorialAbbr torpescentes iuuenuTemplate:EditorialAbbr animos erigere, ut luxum inertem fugiant, & præclarißima in Philosophiæ præceptionibus coTemplate:EditorialAbbrtenta sectentur. VtinaTemplate:EditorialAbbr auteTemplate:EditorialAbbr ut breui oratione ea complecti possem, & eodeTemplate:EditorialAbbr modo, quo animo teneo. Nam illa quæ iuuentutis gratia uel dictione proferuntur, uel etiaTemplate:EditorialAbbr scribuntur, noTemplate:EditorialAbbr admittunt accuratam tradendi rationeTemplate:EditorialAbbr, Cum animi ipsoruTemplate:EditorialAbbr iuuenuTemplate:EditorialAbbr adhuc lacte indigeant, & persuasionibus potius, quam demonstrationibus adduci poßint. Quapropter accipias uelim hanc orationeTemplate:EditorialAbbr uenerande Pater, á me tanquam pignus quoddaTemplate:EditorialAbbr quo tibi me de uinctuTemplate:EditorialAbbr nempe duodecim aut tredecim horaruTemplate:EditorialAbbr, absTemplate:EditorialAbbr ulla librorum commoditate, hæc á me sit confecta. Nolui auteTemplate:EditorialAbbr ob id eaTemplate:EditorialAbbr publicari, & typis excudi, ut quid in hominuTemplate:EditorialAbbr manus ueniat, quod á me proficiscatur, nomenTemplate:EditorialAbbr per hoc mîhi paretur (naTemplate:EditorialAbbr hoc scriptuTemplate:EditorialAbbr uilius esse quaTemplate:EditorialAbbr ut huiusmodi quid per hoc præstari poßit noTemplate:EditorialAbbr ignoro) sed ut quibusdaTemplate:EditorialAbbr amicis petentibus citius coTemplate:EditorialAbbrmunicare eaTemplate:EditorialAbbr possem. Non tameTemplate:EditorialAbbr sine patrono sinere illaTemplate:EditorialAbbr exire uolui, ueruTemplate:EditorialAbbr potius ex numero bene de me merentiuTemplate:EditorialAbbr cuidaTemplate:EditorialAbbr dedicare ac consecrare. Ex quibus cuTemplate:EditorialAbbr uenerande Pater noTemplate:EditorialAbbr postremuTemplate:EditorialAbbr locum teneas, sed cuTemplate:EditorialAbbr primis ac præcipuis statim mihi occuras, tibi dedicare hanc uolui. Accipias ergo illaTemplate:EditorialAbbr iteruTemplate:EditorialAbbr & sæpius te rogo. Id enim quod á me in posteruTemplate:EditorialAbbr elaboratius perficietur, tibi quoTemplate:EditorialAbbr consecrabitur. Vale Ingolstadij datæ XIIII. Cal[endas] Feb[ruarii] Anno M. D. LXI.


English Raw Translation

Generated by ChatGPT on 9 March 2023. Attention: This translation is a machine translation by artificial intelligence. The translation has not been checked and should not be cited without additional human verification.

To the Reverend Father, Doctor Michael Wagner, Professor of Sacred Literature at the University of Ingolstadt, Canon of Freising, and my esteemed master, Greetings.

It is customary for those who are honored with the highest distinction in philosophy to offer some poems to their teachers, in order to express their gratitude and benefit themselves. Therefore, as I am honored alongside others, and feel the same affection towards my teachers, I wish to follow this tradition. If I fail to do so without a valid reason, I may be deemed ungrateful. However, I believe that the promoters will understand my reasons and not judge me too harshly.

As in every art, the study of poetry requires both the guidance and practice of a skilled teacher, as well as a natural talent that is suitable for this art. Therefore, since I have not practiced writing poems extensively, I have always focused on studying philosophy, which I believe is my natural inclination. Therefore, instead of writing a poem, I decided to deliver a speech on the subject of philosophical studies. My aim is to inspire young minds and encourage them to pursue the noble teachings of philosophy, while avoiding the pitfalls of idle luxury.

However, I must confess that I am not yet experienced in delivering speeches, especially to young and inexperienced minds. Therefore, please accept this speech as a token of my gratitude to you. I wrote it without any material benefits, but rather as a gesture of my appreciation for your guidance and support over the course of twelve or thirteen hours.

I did not intend to publish or print this speech, as I believe it is not valuable enough to bear my name. Nevertheless, I am willing to share it with some of my friends upon request. However, I do not want to release it without a patron who can support it, and I would like to dedicate it to someone who has been kind to me. As you are one of those people who have greatly contributed to my success, I dedicate this speech to you with gratitude and appreciation.

Please accept this speech and keep it with you. I promise that I will dedicate any future works that I produce to you as well.

Farewell, and may God bless you.

Given in Ingolstadt, on the fourteenth day before the Kalends of February, in the year 1561.

Sincerely,

Johannes Albertus Wimpinensis