Text.Duchesne.1603-01.!!1r/Text

[sig. ¶¶1r] Illvstribvs, amplissimis atqve Magnificis Viris, Pomponio Bellevreo Regni Galliæ Cancellario & Nicol[ao] Brvlardo In sacro Regis scrinio & conclaui Consiliario Viris ac Patronis suis omni obseruantia dignißimis Iosephvs Qvercetanvs Regius Medicus S[alutem].

Prisci illius æui scriptoribus inualuit consuetudo, antequam messis suorum laborum auspicium facerent, falcémque seriò immitterent, quædam priùs præmetere sacrificio dicanda, tum etiam vt flamen aliquis de maturitate frugum decerneret ac pronuntiaret. Quorum Imitatione, amplissimi Proceres, atque Patroni obseruandissimi, spicam vnam aut alteram futuræ meæ messis (quam paro) offerre, & flaminio vestro lubens submittere decreui: vobis, inquam, optimis ac optatissimis meis Meçœnatibus coniunctim: [sig. ¶¶1v] qui & animi magnitudine, sic & mutua beneuolentia congruitis: quorum vnum meritò, pro officiis ac meritis, Potentissimus Rex: imò Regum, quotquot tellus habet, facilè primus, talem tantúmque agnouit, & iudicauit, vt ad clauum & regni huius potentissimi gubernaculum torquendum primas partes pro dignitate præfixerit. Alterum verò vtpote sagacissimum ac prudentissimum virum, tanquam alterum suum in consilio captando & decernendo oculum, nunquam à conspectu suo recedere: sed suæ Majestati semper adhærere voluerit & iusserit. Quod cùm Rex ipse, dynasta amplissimus de vobis verè iudicet, quotusquisque fuerit, qui vos in sublimi hoc culmine constitutos non suspiciat & veneretur? quíque propter tot virtutes vobis insitas, tot animi dotes, & rerum à vobis fœliciter gestarum gloriam (qualia ab aliis nunquam, quàm à generosis, & verè heroicis geniis proficisci solent) non amet, admiretur, & colat? vos inquam, qui vobis non parcitis vt aliis vsui sitis & auxilio: qui in omnes benigni, mansueti & moderati, in vos verò ipsos seueri, & truces: [sig. ¶¶2r] qui citra contemptum & abiectionem, sed cum honesta grauitate faciles: sine terrore reuerendi ac metuendi, nullius honoris aut gloriæ ambitiosorum instar cupidi: quos tamen honores licèt inuiti & reluctantes, consecuti estis maximos vt quorum prudentiæ, fidei ac æquitati Rex augustissimus rerum suarum summam & administrationem concrediderit. Quamobrem & reliquus Senatus regius totus vos colit & amore amplectitur: vniuersúsque populus, votis prosequitur, veneratur ac celebrat. Talésque estis, quos Deus opt[imus] max[imus] se legereit, eáque sapientia ditauerit, quam, ad statum huius regni exitialibus tot bellis penè attritum, instaurandum ac restituendum sufficeretis. Magna dico (fateor) sed quæ cum gestis vestris de officiis si conferantur, minima futura sint: vestris enim tam egregiis virtutibus celebrandis cùm impar sim, ni finem dicendi faciam, vereor, ne ingenij mei tenuitate, & linguæ errore, laudes vestras potius deteram, quam augeam. fateor equidem sic oportere æstimari, colíque Heroas, qui Catonum ac Fabiorum in morem bono publico atque patriæ nati sunt, ac vi- [sig. ¶¶2v] uunt, vt eorum laudibus canendis nullus finis debeatur. At quum satis gloria vbique vestra refulgeat, metuendum potius mihi est, ne si maiorem lucem ei afferre studeam, tenebras potius offudisse videar. Quin & clarissimè gloriam vestram abundè prædicat, tanta temporum & huius opulentissimi regni, vestris auxiliis & consiliis parta permanénsque tranquillitas.

Ecquid igitur vobis tantis Mecœnatibus meis & Flaminio vestro spicas meas iudicandas non exhibeam, priusquàm vberioris messis spe fretus, tempus & occasionem captem studiis & conatibus meis aptiorem & opportuniorem? Nam vberiorem omnino messem, idq́ue breui, (confido) vel tempori dabo, vel dabit mihi tempus. At si mihi plausibilis vllus testimonij publici fauor esset affectandus, vnde potiùs is mihi quàm ex solo iudicio vestro, cui prorsus acquiesco, expectandus esset? vel iuxta Heraclitum, veterem illum philosophum, qui summam laudis arbitrabatur, vel vnico tantùm placere, si esset optimus qui probaret: nunquid laus mea tantò maior futura est, si duobus vobis & o- [sig. ¶¶3r] ptimis & sapientissimis placeam & prober? Sed de his satis. Restat vt de nostro scripto aliquid referam: & si fortè præcocem nimiùm fœturam atque immaturam excludam, vestræ tutelæ & propugnationis honore indignam: spero tamen fore, vt pro candore, liberalitate, cimitate, mansuetudine, modestia, aliísque vestris plus quàm heroicis virtutibus, serena fronte excipiatis. Quòd si vel lectionis honore ipsum dignemini, maturiores fortè fructus, sitis quàm ego sperem, agnituris. In hoc enim conatu meo, vsque adeo neruos virésque contendi & exerui, vt nihil non de vtraque medicina, quæ nunc apud plerosque excolitur, & magna laude in vsusm venit, ex Hippocratica & Trimegistana schola profecta, sagacissimè & magno labore exquisierim, nec non quicquid arcani ex vtriusque penetralibus effodi potuit, eruerim & extorserim. Si quid autem præstiterim, & ex vsu Reipub[licae] nostræ promouerim, vestrum, non meum sit iudicium. Affirmare tamen ausim me vtriusque scholæ flores selegisse, vt gratum naríbus odorem ex illis in sertum contractis, sitis, nî fallor, [sig. ¶¶3v] reportaturi. In hoc enim sertulo, præter Hippocratica dogmata, iam olim adhuc omnibus peruia & detrita, renouata delibatur hîc, longè, meo iudicio, solidior, tutior, & ad agendum potentior Hermetica philosophia, quæ gustum & saporem suauissimum & iucundissimum inducat. Scio tamen, quàm plenum sit aleæ opus hîc à me susceptum: vbi noui quid introducere multis videbor: vnde multa auguror mihi sustinenda fore, quæ debacchari in me audeant illi, à quibus falsò medicina Hermetica nouitatis insimulatur. Sed hoc mihi tutissimum fore præsidium spero, quòd quicquid authoritati vestræ nuncupatur, ab omni iniuria securè vindicetur.

Excipite igitur ex obsequentissimo cliente vestro, viri amplissimi & fidelissimi propugnatures ac conseruatores salutis publicæ hoc nostrum munusculum: & Qvercetani vestri perpetuò memores saluete fœlicissimè & valete.