Text.Duchesne.1604-01.!4v/Text

[sig. ã4v] Præfatio ad lectorem.

Mvltos in hac vrbe locupletes ac fide dignos ex Collegio etiam Medicorum testes possum producere, amice Lector, quibus cum priuatim laborem meum, ac opus hoc, prout frustratim ipsum parturiebam, communicaui, qui certam fidem faciant ipsum post duos menses ab edita quadam Anonymi cuiusdam Apologia, in librum meum nuper à me editum, perfectum ac omnibus suis numeris absolutum fuisse, in cuius operis perfectionem, vt ingenuè fatear, non leuiter commotam fuisse mihi bilem assere, tantaq́ue ira percitum ac raptum fuisse, vt nullos non dies noctésque integras ac prorsus insomnes impenderem quò quàm aptißime iustam calumniarum in me ab Authore illo apologetico detortarum, vltionem molirer, & à me eluerem, quod eo stomachosiùs ferebam, quòd citra omnem ansam in me anteà perpetuò ac sui eiúsque collegarum cultorem, nulliusque offensæ authorem insurgeret: Quod satis scripta mea testantur, in quibus semper honorificam de illis mentionem hactenus feci, & si quæ mihi fuerint cum illis ineundæ ac conungendæ consultationes, priuatimq́ue cum eis conferendum, nullum non candidi amoris erga se mei argumentum experti semper sint, reiecto semper dißimulato illo habitu, quo amicitiarum laruati proditores, aliud intus aliud in cute primittunt. Præterea in nostris consultationibus, nunquam me à regia illa, lataq́ue dogmaticorum via deflexisse, obseruarunt, nec quicquam nouationis studio, aut immutationis Hippocraticæ Medicinæ prolatum à me esse, bonâ fide testari possunt, vt hinc colligere promptum sit, [sig. ã5r] quæ à me (noua vt volunt) in illo meo scripto de priscorum Philosoph[orum] Medicinæ materia, &c. explicata sunt, non ad euersionem Gallenicæ scholæ, sed illius potiùs, ac theorematum medicorum illustrationem, pro meo marte instituta ac conscripta fuisse. Huiusmodi interpretes fuerunt Lullus, Rogerius Baccho, Riplæus, Rupecissa[,] Cristophorus Parisiensis, ac plerique alij magni nominis ac celeberrimi Medici & Philosophi: qui tamen cùm de balsamica illa & vniuersali medicina obscurè nimis & cum longis anfratibus ad celandum artificium liquuti sint, ego candidiore animo ductus, qui Dei gratiâ eorum scripta non sine fructu perlegi, posteritati illa enucleare, & publicam vtilitatem sic promouere studio: nec alio animo id agressus sum, quàm vt Tyrones, & in hac schola (quam scio ad ornamentum medicinæ doctomaticæ multum conferre) minùs versati, parata quodammodo via assuescerent, & præ vt ex vsu esse animaduerterent, nostra vestigia sequerentur. Quorsum igitur sic mihi malè ominetur Anonymus, quasi antiquam medicinam strangulare, & funditùs eam diruere, nouísque propositis remediis antiquorum vsum explodere instituerim. Quod quàm sit à veritate alienum, satis superq́ue testantur consilia mea iam edita & edenda, & quæ à me suscepta est, ac propemodum absoluta Pharmacopæa dogmaticorum restituta.

Cùm igitur totis viribus hactenus desudarim, & studeam adhuc vtilitati publicæ consulere, medicamq́ue artem pro sparta mea decorare ac locupletare: nunquid ingrati animi crimen subeant illi, qui auocare studium meum, & in peruersum sensum detorquere inuidiosè nimis contendunt? Quod cùm fecerit omni pudore abiecto ac verecundia Anonymus quidam, suppresseritq́ue idcircò suum nomen, quòd præter ignominiam nihil esset, inde reportaturus [sig. ã5v] (cuius tamen adhuc nomini parco ob senectam) etsi per se satis ex natiua inuidia sese agnoscendum præbet, quà non censura & castigatione dignus sit tàm temerè in me scriptaq́ue mea debacchari sit ausus, quæ nullam in quenquam offensionem continent, Christianíque præscriptas leges in proximum seruant.

Nec velim hîc à me querelas intendi, quod scribendi libertatem in aliorum scripta cuiquam velim eripere. In omnibus enim artibus ac scientiis, vltro citroq́ue contrariorum argumentorum dimicationibus, veritas meliùs enucleatur ac innotescit: sed quòd in personas ipsas inuehi, & sese mutuis conuitiis incessere ac confodere sit nefas, planéque philosopho homine, ne dum Christiano, indignum.

Quod ad nos attinet tales re ipsa non sumus, quales nos falsò & iniquè describit Anonymus, cum contra testimonia satis copiosa acluculenta, nostræ vocationis à celeberrimis omnium totius Europæ Academiis habeamus: si tamen prorsus furores & impetus animi coërcendi, non jabet in se potestatem, sobrietatem saltem senectus illius ac modum seruare potuit & debuit, necnon Regis ipsius obseruantia ac respectus, fræna Anonymo iniicere, qui nos dignos iudicauit, quos in consilium suæ valetudinis, & in numerum suorum ordinar[ium] Medicorum admitteret, eligeret & retineret. Quàm autem sit ille prostituti pudoris at verecundiæ satis hinc constat, vt qui etiam ex nostris collegis vnum ausus sit malâ fide incusare, quasi de industria & consulto, honesto cuidam viro, officiario Regio, aut vt scribit Anonymus, Scribæ Prætorij Parisiensis, interitum accelerarit ac præcipitarit, ne qui vacantibus, vt vocant officiis quæstus in scriniis Regis desideraretur, tempestiuè illum suis hæredibus vindicaret, & ærarium eo regium [sig. ã6r] priuaret: Sic enim rursum scribebat Anonymus: Tuis remediis accelerata mors auxit fiscum, atque sic functus es medici verè Regij officio. Audax vtique incusatio, & temeraria, falsáque calumnia est, quæ nisi graui supplicio mulctata, ferri nusquam potest. Quid enim non maiestatem ipsam regiam perstringit ac vellicat, quam sic nefariorum medicorum improbitate ac scelere in lucrum suum vti, tacitè ementitur, & impiè accusat. Atque hæc est rabies furórque, quò adiguntur iusto Dei iudicio, qui fortunis alienis inuident, & liuore ex aliorum fælicitate contabescunt.

Quod priuatim ego ab eiusmodi hominibus impetar, ob vsum mearum pillularum, quas in quorundam malignorum ac contagiosorum morborum curam præscribo & offero, quibus vulgaria remedia ad eruendas radices & extinguenda seminaria, nobis satis cognita, nihil opis conferant: quùm ex earum vsu quibusdam, quos duos aut tres nominibus suis designant, grauia symptomata accidisse falsò mentiantur: grauißima proborum virorum, longè plura quàm satis est testimonia habeo, quæ mendaciis illorum & calumniis opponam, quibus fides fiat certißima, vllum vnquam nemini symptoma (nedum noxam) contigisse, qui eas deglutiuerit. At contrà earum vsu plurimum esse adiutos, & omnibus grauibus symptomatibus liberatos. Quorum tamen si quibusdam aliquis post sumptionem earum conflictatus fuerit, hoc non pillulis sed morbi violentiæ ac humorum malignitati sit ascribendum.

Inter sexcenta testimonia eorum, qui illis vsi sunt, hactenus ac in dies eas fœliciter assumunt, producam in exemplum D. Bertrandum Regium Medicum, doctum virum, eiusdem mecum patriæ ac regionis, necnon intimum mihi amicum, ac olim studiorum socium & condisci- [sig. ã6v] pulum, qui grauißimo affectu conflictatus ab hinc sesqui annum aut ampliùs, in hac ipsa vrbe, post multa tentata frustrà auxilia à duobus tribúsue iuuenibus, huius vrbis medicis, per aliquot dies præscripta & administrata, cui ego etiam cùm adessem nec quicquam mouere voluissem, quin mihi D. Seguini, viri vtique doctißimi ac celeberrimi medici, consilium accerserem, ac conounctis rationibus de eius morbo cum illo decernerem, qui cùm per multos continuos dies cùm inuisissem ægrum, & cum aliis etiam medicis multa ex communi consilio remedia imperassemus, quæ & purgationem humorum & sanguinis mißionem, reuulsionem & roborationem, aliaq́ue id genus respiciunt, vnde nihil leuaminis nec opis persesisset: admonitus tandem æger à D. Seguino, vt meis pillulis vteretur, & quas alioqui non obtulissem sponte, nec nisi rogatus, quamuis virium earum ipsemet jam aliquot ante annis effectuumq́ue fuisset conscius & ocularis testis, ex massa quadam earum, quam vltro illi hinc discedenti impertieram: admonitus, inquam, iis tandem vti voluit, qui cùm vnam tantùm deglutiuisset citra molestiam, talem tantamq́ue porraceæbilis euacuationem prorsus viridem dejecit, vt crederet huiusmodi colorem ex ipso medicamento profectum: at quùm aliis diebus eodem vteretur nec eiusmodibilis copia vlla, aut venenatus humor, expurgatus sit, nullóque colore, excrementa ipsa vi pillullarum deturbata, tincta apparuerunt, tunc simul morbi grauitate depressa ac imminuta, meliùs habere cæpit, ac tandem paulò post conualuit. Vnde non ex medicamento colorem viridem sed ex ipsis venenatis humoribus eiusmodi colore infectis promanare iudicauit. Hoc vsque adeò benignum ac leue expertus est medicamentum, vt præter eam portionem pilullarum, quam remigranti in patriam petenti obtuli, crebris adhuc literis sæ- [sig. ã7r] piùs apud me earundem petitionem iterauerit, sibiq́ue erogari scripserit, quod feci, idq́ue per manus cuiusdam iuuenis Chirurgi, cuius famulitio vsus erat quiq́ue adhuc in hac vrbe est. is veritatis per me assertæ cum aliis fide dignis testimonium exhibere poßit, si opus est, vt me istis calumniis falsò obiectis liberem, eáque criminatione expediam, quâ triginta aureis nummis à me vendi falsò proclamatur, cùm apud omnes propemodum earum mea sit summa benigitas, vt testari poßint omnes huius regni optimates qui me norunt. [sig. ã7v] [sig. ã8r] [sig. ã8v]

https://books.google.de/books?id=YrE_AAAAcAAJ&pg=PP9