Text.Anthony.1616-01.!4v/Text
[sig. ¶4v] Spongia mvriatica continens Epigrammata Apologetica opposita criminibus Gvinnii libro contentis, et Carminibus eidem præfixis, Authore, cui nomen Hermes Malavici.
Ad Antonio-Mastigas Primum Epigramma.
Hortus in Hesperijs Anglorum consitus oris,
Floribus omnigenis Palladis vber erat:
Qui medicata ferens diues Potabili Auri
Pôcla, Machaonias suppeditabat opes.
Hîc Hygieia suam transmouerat aurea sedem,
Humanisque libens est medicata malis.
Hîc, et Diua Salus habitat, Parcæque sorores
Vitæ continuo stamine fila trahunt.
Liuor vt adspexit flores tam diuitis horti,
Faxo, refert, ne sit luxuriosa seges.
Dixit: araneolos et binos misit in illos,
Hesperidumque iubet spargere virus agros.
Illi dant monitis aures et dicta capessunt,
Incipiuntque atro ducere fila pede.
[sig. ¶¶1r] Queîs ita Pæonium irretire reflexibus hortum
Tentârunt, herbis et spoliare suis.
Verùm non tulit impatiens Malauicius Hermes,
Spongiolam salibusque imbuit ipse suis:
Inq́ue manus mittit Francisco Teutonis orâ,
Bestiolas acri quâ lauet ille sale.
Nec mora, dum lotio bipedes aspergit Arachnos,
Ecce redit flori vis medicata nouo:
Omnéque virus abit plantis tam nobilis horti
Hesperidum; virtus in sale tanta latet.
Ite per vmbrosas ô vos animalcula syluas,
In folijs telas et malè nete rudes:
Hîc ubi Strymoniæ Pygmæi bella volûcri
Miscent, non tricis hic locus aptus erit.
Eiusdem ad Eosdem secundum.
Svtores duo Centonem geminum artesuentes
Nobile iactabant Palladis illud opus:
Visum est hoc nitidum pulchróque colore politum
Pandoram varijs exuperare bonis:
Vtile sed nullis dabat experientia rebus,
Nec quis ea[c1] poterat commoditate frui:
Centonem pueri geminum dum fortè capessunt,
Hoc vsu et lusu gratius esse vident.
Inde fit vt tractent pueri versatile Gwinni,
Et Rawline, tuæ quod fuit artis opus.
Ignari gaudent rerum nouitate, quid obstat
Cum magnis pueros ludere sæpe viris?
Namque viri ex pueris fiunt crescentibus annis,
Menteque sunt visi reppuerâsse viri.
[sig. ¶¶1v] Ad primvm carmen Gwinnii libro præfixvm.
Martis auis ternos ter vbi transegerit annos,
Dira venenosi seminis oua parit:
Quæ si tardigradus lethali viscere bufo.
Fouerit, horrificam suscitat inde luem:
Quam referunt noto Basiliscum nomine dici,
Omniaq́ue intuitu viua necare suo.
Tale cerebroso de viscere Guinnius ouum
Edidit (heu quantum criminis illud habet!)
Insidet huic bufo, versisque tepentibus alis
Adiuuat vt lucem fætus inire queat.
Prodijt hinc illo basiliscus lêtifer omni
Artifici, Chymicæ qui probat artis opus.
Infælix nimiùm fædo Bufonius ortu
Cernitur, et curis nil sapuisse suis.
Non fuerat natus gallinæ Candidus albæ,
Qui dedit, at Coruo nigrior ille nigro.
Authores proprios ouum exitiabile perdat,
Virtutis referens experimenta suæ.
Niteris in vanum Basilisci infausta propago
Virus in humanum continuare genus.
En noua vis medici fulget Potabilis Auri
Quæ valeat tantam supprimere arte luem.
Macte tua virtute; malum, Francisce, venenum
Tolle lubens terris quod Basiliscus agit.
[sig. ¶¶2r] Aliud Eiusdem ad secundum.
Vt bellum bellum, sic est mihi Candidus ille
Candidus, atratæ qui dedit artis opus.
Sane insaniuit, qui tot spurco ore cacuit
Stercora, quæ centum vix benè plaustra vehant.
An non hoc misero cerebrum dementia morbo
Exagitat, postquam lingua ita vana crepet?
Nullus in infaustis magis his incondita claustris
Effutit, aut si quem febris acuta premit.
Thersiten longè superat conuitia iactans
Gwinnius, huic cedit dente minace Theon.
Victor erit, fatuis si cui victoria verbis
Obtigit, aut vincat plumbeus Aureolum.
Plurima qui sine mente dedit dicteria, si sit
Veriloquus, palmam Gwinnius vnus habet.
At si simplicitas veri ratione vel vsu
Spectetur, Gwinnus nil nisi verba dedit.
Verba dedit, libro dum grammaticaster in vno
Quæve Calepinus, quæve Perottus, habet.
Dictorum cumulos congessit Gwinnus acerbos,
Vaniloquâ precium dignus ab arte ferat.
Dira gonorrhææ contagia sparsit et imbres
Verborum similes dum probat aure sonos.
Si lubeat resonas audire et reddere voces,
Gwinnius vmbrosum pergat adire nemus.
Hîc repetat proprium mittens ad sydera nomen,
Mirificum Gwinnus nominis omen habet.
Aliud Eiusdem ad tertium.
Filia Solis erat, socios quæ vertit Vlyssis
In pecudes, formis restituitq́ue suis.
Vnus erat turbâ, cognomine Grillus, in illâ,
Noluit humanos qui reparare sonos.
[sig. ¶¶2v] Dulce etenim fuerat cœno immersisse lutoso
Rostra, volutabris et remanere suis.
Pocula sed Circe non præbuit aurea Græcis,
Crede mihi, ex herbis illa venena dedit.
Illecebris vexat similis dementia multos,
Vt renuant veri cognitione frui.
Queîs malè mentiri volupe est, et scommata falsis
Edere, seu linguæ bella mouere, dolis.
Grunnitus tantos, latrusque inter, en vnus
Emicat, hinc Grilli qui malus omen habet?
Candidus, an niger est, Grillus, qui proluit[c2] ora
Fœcibus immundis, Candidus an niger est?
Hoc scio, quòd falso dicatur candidus, ergo
Sit niger, et cœno gaudeat ille suo.
Ipse bouis Cyprij meritus fuit esse merendam,
Omniuoro tantos qui capit ore cibos.
Turbidus inuoluit cunctos aper ille peragros
Omnia, quò Chymicæ dente terantur opes.
Immotæ sed enim captis hæ mente manebunt;
Est Erymantheô claua parata Sui.
Aliud Eiusdem ad quartum.
Egregiam (quis enim neget hoc?) Collegia laudem
Hinc referunt, medicâ quotquot[c3] ab arte cluent.
Guinniacum dum fortè probant Avrvm, non Avrvm,
Candidus vt carbo, cuius bene noscitur author,
Si volucris sese vocibus ipsa probet:
Crocîtu coruus, proprijs clangoribus anser
Proditur, argutas si strepat inter aues.
Vox irata canem prodit; sua vox quoque procum,
Rumpitur immani voce solum Neadis.
Talia si fuerint illorum pectora, qualis
Hic liber, Illyricâ sunt nigriora pice.
[sig. ¶¶3r] Mille scatet vitijs, fædissima mille cloaca
Criminibus, puros queîs grauat ille viros.
Fallor? an à prisco talis fuit editus æuo,
Londinij medicus quo capit ordo probrum.
Monstrum horrendum, ingens, nisi me præsagia fallant[c4],
Protulit infælix Gwinnius author opus.
Quale fuit melius primo extinxisse sub ortu,
Ne daret exemplis plurima damna suis.
Aliud Eiusdem in Battologiam ipsius Gwinnii.
Lineolæ ex ductu, Gwinni, velut alter Apelles
Nosceris, artificem te graue iactat opus.
Ille Deam pinxit Cyprio velut æquore natam,
Nec tulit authorem parua tabella parem.
Londonij præstans tu Censor in ordine quartus,
Antonio-mastix[c5] diceris esse libro.
Illius in morem, quem nunc post terga reponis,
Iudicium vulgi certius vt videas.
Ne te posset amor recto subuertere fætus,
Omnis enim est oculis mentéque captus amnas.
Primus en ex vulgo occurro tibi, libera lingua,
Post carecta modò tu lateas, mihi sit.
Sunt tria, quæ miror, Gwinni inquisita libelli,
In quibus haud quisquam par queat esse tui.
Vin’ vt id ingenuè sine fuco pectoris addam,
Quo velut in speculo tu videâre tibi?
Copia verborum, quæ reddant grata sonorem
Syllabicum, est dictis gratia magna tuis.
Cum loqueris, putidum, putridum, putret atque putrescit
Putrefacit purum (sunt tua verba) putum.
Millia vis exempla, darem; sed parco papyro,
Larua hominis, nullâ mente vidêris homo.
Deinde tuis nulla est connexio rebus, ab vno
Pergis ad oppositum, dans sine aquâ sabulum,
[sig. ¶¶3v] Nullus inest toto versus vel codice, qui non
Testetur muscæ te similem ingenio.
Illa quidem gyros æstiuo ducit inanes
Aere, nec causa est, cur eat et redeat.
Denique iudicium fallax te deserit, omni
Re vacuum, nec quid dixeris, ipse vides.
Non multum retulisse iuuat, sed qualia vera,
Multiloquus multum sermo tenet vitij.
Hæc tria si studeas proprio delere libello,
Vda tuum, quantum est, spongia tollet opus.
Lychnobium scio te pingui studuisse Mineruæ,
Cui Liber dictet libera dicta libro.
Hunc modò si lymphis tractes nutricibus, acris,
Quem Liber libro dat, sapor arte perit.
Ad Epigrammatistam calumniantem in fine libri.
Antonius cum sim, nequeo Postponius esse:
Prima modò dempta est littera, sis Nonius.
