View source for Benedictus Figulus, Paraphrasis graeco-latina Psalmi XXIII (1603)

{{FontStyleEdition}}

{{MarkupUppercase|Paraphrasis græco latina Psalmi XXIII. Regii}} Propheta Davidis Carmine Alcaico expressa. {{MarkupAntiquaItalics|Item.}} {{MarkupUppercase|Psalmi, CIII. poetica versio}} {{MarkupSmallcaps|Trilinguis.}} {{MarkupUppercase|{{MarkupAntiquaItalics|Honoris nec non fortunati}}|u=v}} {{MarkupAntiquaItalics|Omnis & Summæ Observantiæ ergò humiliter data & devota animi veneratione nuncupata}} {{MarkupUppercase|Illustri, nec non generosæ magnificentiæ et authori|u=v}}tatis singularis apprimè Spectabili Heroi ac Domino, Domino {{MarkupSmallcaps|Carolo Iörgero,}} in Tolleth, Keppach & Stauff, L[iber] B[aro] in Kreuspach, D[omi]n[us] in Bernstein, Scherenstein, & Walpersdorff Austriæ superioris præfecto Hæreditario, &c. D[omi]n[o] suo Clementi. {{MarkupAntiquaItalics|A}} {{MarkupSmallcaps|Benedicto Figulo,|u=v}} Vtenhovio Franco, Poeta Laureato Cæsario, & Verbi Divini Ministro Exule. {{MarkupAntiquaItalics|Beat Fides Vara Fideles Præmijs Læticiæ Cœlestis.}} {{MarkupUppercase|Anno}} In Carnationis Salutiferæ. cIↄ. Iↄ. cIII.

{{Pagemark|sig|A1v}} {{MarkupUppercase|Iambi dedicatorii ad lectorem beneuolum.}}

<poem>
<i>{{MarkupInitial|Si}} {{MarkupUppercase|Christiani}} Nomine 
Gaudes frui peramabili,
Amice Lector, exhibe
Te Christianum ut hospitem:
Impleq́ue cuncta flagitat
Quæ Christiana Charitas,
Hæc nostra primùm Carmina
Vultu Sereno suscipe;
Deîn Exulis miserrimam
Sortem, vicemq́ue respice:
Succurre munifica manu
Misero Poëtæ, pectore
Benigniore mitius.
Egenti opem fer protinus
Afflicta fata sublevans
Hæc nostra quæso faventior.
Rursum supernæ Maximus
Aulæ Monarcha sic {{MarkupUppercase|Deus,|u=v}}
Terebus in tristißimis,
Miseroq́ue sortis turbine
Miserebitur benigniter:
Plagæq́ue Beatæ Incolam
Beatum Temet inseret
Pol Christianum ut hospitem:
Merita hæc tua & resarciet
Collata in memet Exulem,
Beatâ opum farragine,
Durante in omne {{MarkupUppercase|seculum.|u=v}}</i>
</poem>

<poem>{{Center}}
{{MarkupSmallcaps|Distichon Numerale.}}
{{MarkupAntiquaItalics|EXVLet VsqVe LVes; beLLI VIs eXVLet atroX:}}
{{MarkupAntiquaItalics|EXVLet VsqVe proCVL noXIa pLaga faMes.}} {{Apparatus|Note|&equals; 1602}}

{{MarkupSmallcaps|Bernhardus.|u=v}}
{{MarkupFraktur|Das Wahre Vergoſſene Blut Jeſu Chriſti Jſt der}}
{{MarkupFraktur|rechte Schlüſſel zum ſchönen Paradeiß.}}

Est verè, effusus Sanguis {{MarkupSmallcaps|Christi,}} Vnica {{MarkupSmallcaps|Clauis,}}
Quæ Paradisiacas quit reserare fores.
</poem></div>

{{Pagemark|sig|A2r}} <i>{{MarkupUppercase|Paraphrasis latina}} Psalmi XXIII.</i>

<poem>
{{MarkupInitial|Cælestis ulæ|Allcaps=1|u=v}} maximus Arbiter
Memet gubernat, Pastor ut Optimus,
: Vllo ergò continget mihi ævo
:: Deficientia nulla Rerum.
Vberrimis Is me quoque pascuis
Amœna propter Flumina recreat
: Aurâ sui {{MarkupUppercase|Flatus|u=v}} Sacrati
:: Terque quaterque beatiore.
Impertit arvis in viridantibus
Amploque Campo Suavia Pabula:
: Sui meam deîn sospitante
:: Noticia imbuit hancce mentem.
De Fonte puro & limpidulo mihi
Præbet benignâ persapidissimos
: Haustus manu, mea ustulante
:: Languida Corda siti allevando.
Dum longius Mens namque miserrima
Patre à supremo fortè recesserat,
: Errarat à ducente calle ad
:: Ætheris illa beata {{MarkupUppercase|Regna.}}
Deus meam sed Commiserans vicem
Pro maximo me quæsijt illicò
: Suo favore, ultroque memet
:: Perditam ovem veluti retraxit,
Ostendit immò Semitam amabilem,
{{MarkupUppercase|Patris}} Pij instar, {{MarkupUppercase|Iusticiæ}} mihi
: Legis suæ & sacra Instituta
:: Præ nitidis potiora Gemmis.
{{MarkupUppercase|Decreta}} Casta pervenerabilis
Mî {{MarkupUppercase|Veritatis}} non meritum ob meum
: Revelat is, verùm ex supremi
:: {{MarkupUppercase|Numinis|u=v}} omnigeno Favore,
{{Pagemark|sig|A2v}} Quamvis per vmbras lethiferas miser,
Stygisque valles ambulo luridas,
: Tristes & {{MarkupUppercase|Orci}} per paludes,
:: Plurima mortis Imago ubi errat:
Nixum Supremi præsidio tamen
Me territabunt nulla pericula
: Pastoris, en formido nullas
:: Te Duce mî præëunte Larvas.
Me Tute securum, ô Pater optime,
Reddis bacillo, protinus en tuo:
: Virgâ tuâ errantem coërces,
:: Ne graviore malo fatiscam.
Favente dextrâ Munificentiæ
Tuæ refundis plurima Tutemet
: In me, velut Largitor Almus,
:: Commoda, divitias beatas,
Hinc præparas Mensam Ambrosia mihi
Amplissimam, me largiter Inclytæ
: Frui sinis tuæ süavi
:: Munere nempe benignitatis:
Perurat hostes æmulus ut Dolor
Subinvidos, qui talia lumine
: Lustrant, perungis Balsamoque
:: Timpora mî beneuolente {{Apparatus|Corr|beneuolente|beneolente}} lauté.
In me Tuus quin Intimus & Favor
Manat velut de perpete rivulo,
: Dulci propines ut Falerno
:: Tu mihi pocla referta multum.
Sectabitur me túm Bonitas tua
Iugisque semper Commiseratio
: Per omne seclum, nec misellum
:: Deseret assiduo tenore,
Hoc dum superstes lumine perfruar:
Tuá inde tecum stelligerá in domo,
: In Gaudijs & sempiternis,
:: Cœlicus hospes vbi immorabor.
</poem>

{{Pagemark|sig|A3r}} {{MarkupUppercase|Paraphrasis græca,}} Eiusdem Psalmj. {{Apparatus|Note|The transcription is probably partially erroneous.}} 

<poem>
Αναξμ᾿ Ὀλύμπου παντοκράτωρ, καθὼς
Ποιμὴν, κυβερνᾷ Φέρτατος εὐμενῶς
: Τοίνὴν χατήσω μὴ πενιχρὸς 
:: Μηδενὸς ουκ ἀγαδοῦ διαμπὰξ.
Κεῖνος μ' ἄγει καὶ ἔυφρονα ἐς νομὴν
Ρἕεδρ᾿ ὁμῶς πρός τερπνὰ τε ἥδανα,
: Τοῦ πνεύματος δώρῳ κρατίστῳ
:: Μοι ἁγίου ἀναψύξας ἦτορ.
Χλωροῖς βορὰν μοι μὲν μεταδοὺς ἀγροῖς
Καὶ μειλίχως, τὴν δαυμασιωτάτην
: Θεὶην ἀλήθειαν, χ᾿ ἑοῖο
:: Τῇ Φρενὶ γνῶσιν ἐμῇ ὁπάζει.
Φαιδρῇσι πηγῆς μοι ἐκ ἑυῥρ᾿όου
Τῇς χερσὶν ἐγχεῖ μεστα ποτήρια
: Δίψαν ταλαιπωρὴν Φιλίστου
:: Ἤπατος ἀυτίκαμεῖο πάυων.
Ἡ Φρὴν ἐπειδὴ οἴχετο τηλόθι
Μεῦ, ἐκ τύχης, τοῦ πατρὸς ὑπερτάτου,
: Ἀποπλανεθείη κελεύθου,
:: Οὐρανοῦ ἐς δόμα ἐισάγοντος.
Ωκτειρεν ἀυτὰρ μου ἐλεήμονι
Θυμῷ θεὸς, δή νωλεμέως ἐμέ
: Ζητῶν, μεγίστου ἐξ ἔρωτος,
:: Μῆλον ἀπολλύμενον καθώσπερ,
Πλὴν κεῖνος ἐῦ και δείξατο ἀτραπὸν,
Πατρὸς δίκην, μοι ἧς ἐπιεικείας,
: Θεὶων νόμων καὶ κυδρὰ θεσμὰ
:: Φέρτερα τῶν κτεάνων ἁπάντων.
Μυστήρἰ ἀυτὸς καλὰ σεβασμίου
Μοι ἐμφανῆ πλὴν ποιεῖ ἀληθείας
: Ἐμὴν διοὐ μὴ ἐμμέλειαν,
:: Ἐκχάγιτος δέμόνης Θεοῖο.
{{Pagemark|sig|A3v}} Καίπερ βαδίζω ἐν σκιοείδεϊ
Τάλας τόπω, ταῖς ἠδὲ ζο Φώδεσιν
: Τὰ δυσμενῆ ἔιδωλα, βήσσαις
:: Τοῦ θανάτοιο ὸπη πλανεῖται.
Ὑπερτάτου τῷ ἄλκαρι ποιμένος
Ἕμπης με ἐσθλῷ ὄυτε πεποιθότα
: Ὁ κίνδυνος μηδὲις ἀμύξει
:: Ἡγεμόνος σέθεν, ὄτι δείδ#.
Με ἀσφαλῆ τὺ κύδιμε ὦ πάτερ
Σκηπηνιῳ δούς ἀυτίκα τῷ τεῷ,
: Ῥάβδω τεῇ αὖτις πλανήτην
:: Τὴν ἐφ᾿ ὁδὸν μετάγεις μέ ὀρθὴν.
Τὰπλεῖσα ἄμμιν δῶρα χαρίζεαι
Ἐρασμίου ἐκ τῆς παλάμης τεῆς,
: Βέλτιστος ὡς δώτης τὸν ὄλβον
:: Τύ ἐριούνιον ἄμμ᾿ ὀπάζων.
Κεσμεῖν τράπεζαν δαψιλεεστάτην
Μοιἤθελες καὶ γοῦν μάλα πλήρεα.
: Ἐᾷς μέ ἐυνοίης γλυκίστης
:: Σῆς ἀπολαυέμεναι περισσῶς.
Χριμφθέντα ἔχτει ἀντιπάλων ὅπως
Δράκοις ὅμιλον δυσσεβέων τεῶν
: Αἷς ταῦτ᾿ ὀπωπᾶις ἐισορώντων·
:: Λίπεϊ μοι κάρα εὖ ἀλείφεις.
Λάμπει φόως μοι εὐμενίης τεῆς
Ζωθάλμιον, καὶ ἄσκετος ἡ χάρις·
: Γλψκψρ᾿ρόου γάρ μοιγε οἴνου
:: Μεστὰ ποτήρια ἐκπορίζεις.
Εφέσπεται πλὴν σεῦ ἀγαθώσυνη,
Ἄπανστον οἶκτος σῆς ἅμα καρδιής,
: Αἰῶνιπαμπήδην ἀλήκτω
:: Εεῖο ἐμοὶγε χάριν προφαίνεις.
Ἄν μέσφα δέρξω ἠελίου σέλας·
Ἔπειζα σοῖς ἐιν ἀστροφόροις δόμοις,
: Αἰωνίων τῶν ἡδονῶνπερ
:: Ξεῖνος ὅπη ἀπολάυσω ἀιὲν.
</poem>

{{Pagemark|sig|A4r}} <i>{{MarkupUppercase|Sequitur|u=v}}</i> {{MarkupUppercase|Metaphrasis poetica}} {{MarkupSmallcaps|Psalmi CIII.}} Elegiaco Carmine expressa.

<i>{{MarkupUppercase|Versio latina.}}</i> 

Argumentum Psalmj.

<i><poem>
In Genus humanum mitißima munera {{MarkupUppercase|Iovæ}}
: Concinit hîc {{MarkupUppercase|Vates regius|u=v}} ore pio:
E docet atq́ue simul dignas ex pectore grato
: Grates Supremo persoluisse Ducj.
</poem></i>

Benedic anima mea Domino, &c.

<poem>
{{MarkupInitial|Sit}} mihi Cœlicolum Rex carmen, & eius in ore
: Ampla meo vigeat gloria fama, decus.
Dede anima in lovæ, ô temet præconia totam,
: Illius & nomen tolle sub astra sacrum.
Eia age sint, fibris latitant quæcunque remotis,
: Protinus in laudes cuncta parata {{MarkupUppercase|Dei.}}
Immemori tibi nec vanescant omne perævum
: Illius ex animo tot benefacta tuo.
Qui gratis delet maculosæ crimina culpæ,
: Innumeras noxas prætereundo tuas.
Pro bonitate sua vitam subluridi Averni
: Faucibus horrificis eripit atque tuam.
Qui tibi dat largâ, quam poscas mente, vel optes
: Tutemet ore tuo, munera plura manu,
Instaurans vires, viridem tibi rite Iuventam
: Flammigero volucri non secus ipse novat.
Lautâ qui rerum farragine iugè coronat
: Teque caputque tuum, cor satiando bonis.
A grege qui reprobo, scelerum ut iustissimus Vltor,
: Vindicat oppressum semper & innocuum.
{{Pagemark|sig|A4v}} Tanta, eccum, est Domini & clementia maxima, vitæ
: Vt {{MarkupUppercase|Mosi}} certum notificarit iter,
Atque suæ legis venerandæ dogmata proli
: {{MarkupUppercase|Isacidum,|u=v}} sacra Pacta, ingeniumque suum.
Et lenem & blandum, cunctis dare munera promtum
: Adque iram lentum novumus esse Deum.
Prodigus ad veniam, haud animo suo iniqua reservat,
: Nec semper lites litigiosus amat.
Non male nos tractat, nec ut vsque meremur, acerbis
: Nos solet & dignis plectere supplicijs.
Illius verè Bonitas immensa redundat
: In iustum larga commoditate gregem.
Extremo terræ quantum Plaga distat {{MarkupUppercase|Olympo;}}
: Tam procul is nostrum scit removere nefas.
Quamque procul claro distat Occasus ab ortu,
: A nobis fervens tam procul Ira Dei.
Tam procul à nobis nostrum scelus ille removit:
: {{MarkupUppercase|Iovæ}} infinitæ nam bonitatis opes.
Vnigenæ veluti figit pater oscula gnato,
: Post inflicta iterum verbera dura, suo:
Taliter amplexus sese fovet atque colentes
: Cœlituum præses Numen honore suum.
Nostræ percallet nam mentis ubique recessus,
: Hunc neque, qua simus conditione, latet.
Quam nostrum sit {{MarkupUppercase|Cor}} proclivius ad mala quævis,
: Mens desiderijsque obsequiosa malis.
Nos ortos memini: rubicundo è pulvere terræ,
: Plasmata quod simus nil lutulenta nisi.
Flori quin est nostra simillima vita caduco:
: Qualiter herba viret, talis & ipsus homo est.
Herbæ seu floris qualis decor exstat honosque {{Apparatus|Corr|honosque|honosq}}:
: Est hominis talis, tu modo crede, decor.
Nam streperis Zephyris, flos illico marcidus aret;
: Arida sic similj est Herba repente modo.
{{Pagemark|sig|B1r}} Invadensq́ue rosas subvertit ut Austerapricas,
: Vt subitò restet gloria nulla Rosæ:
Sic exstinguit adhuc florens mors horrida nostrum
: Heu genus, obscura falcigeraque manu.
Cursus hic est hominum, præfixa & meta laborum,
: Temnentûm superi maxima gesta Ducis,
A stremanetctus per secla futura piorum,
: Æterna summi pro bonitate Patris.
Haud etenim spernunt venerabile fœderis icti
: Ius, {{MarkupUppercase|Iovæ}} ast memori pectore pactanotant.
Illorum iuxta Normam, Legesque sacratas
: Conformant vitæ singula cæpta suæ.
Firmiter, immotum super atria celsa, locavit
: Quippe sibi solium lucidi Iova poli.
Totius unde suo moderamine torquet habenas
: Mundi, illum nutu temperat atque suo.
Quare flammigeri iuvenes, virtute micantes
: Magna laudetis cælituum ecce Ducem.
Illius attenta quoque mente capessite iussa,
: Iussa verenda nimis, pacta verenda nimis.
Castrorum ô Comites tanti almo nempe merentes
: Sub Ducis Imperio, tollite laude Deum.
Per vastos terræ fines quæcunque creavit,
: Authori ac Domino plaudite cuncta Deo.
Vndique qua Regimen Iovæ pervoluitur illum
: Vos omnes modulis concinitote pijs.
Sit mihi cœlicolum Rex carmen & eius in ore
: Ampla meo vigeat Gloria, Fama, Decus.
Dede, anima in Iovæ ô temet præconia totam,
: Illius & nomen tolle sub astra Sacrum.
</poem>

{{Center}}<i>
<poem>
Immortali & individuæ Sacrosanctæ Trinitati
laus & gloria sit Sempiterna.
</poem>
</i></div>

{{Center}}{{Pagemark|sig|B1v}} <i>{{MarkupUppercase|Versio græca}} Eiusdem Psalmi.</i></div>

ΠΡΌΘΕΣΙΣ.

<poem>
Ἐις γένος ἀνδρόμεον τὰ χαρίσματα πλεῖστα πιφάς κ#
: Τοῦ τεοῦ, ὁ ψάλτης ἐνθάδε ἐυαγέως·
Ἠδὲ διδ´ασκει ὁμῶς, χαρίτων τῖσαι ἀφ᾿ ὅλοιο
: Τὸ χρέος ἐκ στήθους παμμεδέοντι πατρὶ.
</poem>

ΠΣΑΛΜῸΣ.

<poem>
{{MarkupInitial|Μοι}} ζατέου τελέθῃ μέλος οἰκήτωρ τοῦ Ὀλυμπου,
: Κείνου ἐνὶ στόματ᾿ ᾖ αιεν ἔπαινος ἐμῷ.
Φιλτάτη ὦ ψυχῆφι ἀγαυὸν ἄνακτα σεβάζευ,
: Τοῦνομα κάλλιστον κλεῖε ἐκείνου ὁμῶς.
Ἐν μυχάταισιν ὅσα πραπίδεσσιν ἐμῇσι πελέοκει,
: Κύδει δουλέυοι ταῦτα ἅπαντα θεοῦ.
Μήποτε ἐκπεσέμεν μνήμην κραδίης σόι ἔωῃς
: Παγκάλων θεράων Θεοῖο διηνεκέως.
Ὅς στυγερῶν σοι ἁμαρτιεών μ´εγα πλῆθος ἀλείβ#
: Πλεῖστὰ τε πλημμελιῶν λήψανα ἡμετέρων·
Σὸν βίον αἴνυται ἐν δνοφερῆς τοῦ ὄρκου ὁμίχλης.
: Εἵνεκα φερτίστης σῇς ἀγανοφροσύνης.
Πλείονα ὅς σοι ὀπάζει δῶρα, τεῷ ὅσα θυμῷ
: Ἐκποθέειν τολμᾳς μὲ, στόματ᾿ ἢε τεῷ.
Ὄρνιθος ὑψιπέταο δίκην ὅτις ἄμμιγα ἥβην
: Εὐμενέως γλψκερὴν ἐξενέωσε τεὶν.
Ὀτραλέως στεφάνῳ κοτμῶν τεὸν ἠδὲκάρηνον
: Σὸν πηγὰς ἐσλῶν ἐς στόμα χευόμενο·
Πλήνγε κριτὴς ὡσὲι δικαιέστατος ἀμπλακιάων.
: Ρύει ἀ παὶ λαοῦ καλὸν ἁμαρτινόου.
Εὐμενίν σφέο τοσσατίν, δειξειε κέλ υθον
: Νιμερτες μωσεῖ ὡς βίοτοιο πρόφρων·
Ισσακίδαο γένει βουλὴν ζατέην, τε ἐραστὰ
: Κυδαλίμου ἄμυδις θεσμὰ ἑοῖο νόμου.
{{Pagemark|sig|B2r}} Μείλιχον, ἔυσπλαγχνον δωτηρα γε τὸν κλυκύθυμον
: Οἴδαμεν ὅψιστον ἐνναετῆρα πόλου.
Πρόφρων πρὸς χάριν, οὐχ᾿ ἀὲν ἀισχ ρὰ τὰ ἔργα χαλέπτα
: Ἄμμεας ἐις, οὐ μὴ νείνἐ ἀνάψει ἀὲι.
Ἀργαλέως κυκόων ἡμᾶς πονῇσι κολάζει
: Τὸ στυγερὸν κατὰ μὴ πλῆθος ἀλιτροσυνῶν.
Ἀσφαλέως κείνου ἀγαθοφροσύνη φιμεγίστη
: Τῶν ἐπὶ ἐυσεων ἐστι διαμπερέως.
Ἐκδιιστᾶ χθονὸς ἐυρυχόροιο γε ὅσσον Ὄλψμπος,
: Τόσσον ἀπωθεῖναι τηλοσε ἡμετέρας
Ἀμπλακίας φιλέει· χ᾿ ὄσον ἠοῦς ἀντιπροσώπου
: Τῆς δνοφερῆς διιστᾶ λαῖτμα κελέυθου ὁμῶς.
Τόσσον ἀφ᾿ ἡμείων καὶ ἁμαρτάδα πᾶσαν ἀπείργει·
: Ὑψοῦται τόσσον τοῦ Θεοῦ ηνικάρις.
Μουνογενῆ ἐξαῦτε πατὴρ ὡς μέα πληγὰς
: Τὰσμετὰ παμπολλὰς δ᾿ ἀμφαγαπάζει ἑὸν·
Οὕτω ἑοὺς στέργει ὅλῳ αὔτὸν κῆρι φιλεῦντας
: Παντοκράτωρ χρηστὸς, τοὺς ἅμα ὀρθονόους.
Καὶ γαρ μὲν βυσσοὺς πραπίδων τε μυχοὺς τε διέγν#
: Ἐντόθι παμπήδην, ὢν σοφὸς, ἡμετέρων.
Ναΐτερον κέαρ ὡς κακὰ πρὸς καταπρηνὲς ἅπαντα
: Φρὴν ἑπιθυμείας καὶ φιλέῃσι κακὰς.
Ἄμμας ἀφαυροὺς καὶ πηλοπλάστους ἔμεν οἶδεν,
: Ἄμμε ταλαιπωροὺς ὠκυμόρους τε βροτοὺς.
Τῶν μερόπων βίοτος πώα πάνυ εἴκελός ἐστι·
: Βλαστάνει ὡς χόρτος, τυγχάνει ᾧδε βροτὸς.
Χόρτουἤ ἄνθους ποῖον πρέπος, ἢε τὸ κάλλος,
: Νημερτὲς θνητῶν τοιη ἔνεστι στάσις.
Αυτίκα, ῥηιδίως κέαταιανόος τε μαρανθὲς,
: Καὶ χόρτος πίπτει τοῦ ἀνέμοιο πνοαῖς.
Καὶ καταπερ ζέφυρος νυ ὁόδους καταβάλλει ἐραστὰς.
: Ὥστεμένῃ δόξη μεδεμιηφι ῥόδῳ·
ᾦδε διαφθείρει μόρος ὀκρυόεις γένος ἡμῶν
: Ἐισέτι θαλλόμενον χείρεσιν οὐλομένῃς.
{{Pagemark|sig|B2v}} Τοῖος ἔφυ δρόμος ὰνθρώπων, τοίηφι τε αισα.
: Ἔργων τῶν Θείων οἱ ἀμελοῦσι πάνυ.
Ἐμμένει ἐυαγέων ἀτὰρ ἥσυχος ἀὶεν ὁ δῆμος,
: Ὑψίστου βουλαῖς ταῖς ἀγαθαῖσι πατρὸς,
Καὶ γὰρ μὴ καταλείπουσιν τ᾿ ἐντέλματα θεῖα
: στήθει ἀμνήστω τοῖο δικαιοσύνην.
Τῶν κατὰ τὴν τάξιν τε θεοῖο νόμους τε ἀγαυοὺς
: Τεῖνουσιν πρήξεις πᾶσας ἑοἷο βίου.
Καίπερ ἑοῖ στερ᾿ῥὸν βάθρον ἐυπάκτου θέτο ἀρχῆς
: Οὐρανοῦ ἐνναετὴρ ἐιν ὑπάτοιο δόμοις.
Πανσθενέως κρατέει πρυτανὶς μεγαλωστὸς ἁπάντων
: Ὀιάκα δὴνωμῶν ἠδὲ διηνεκέως.
Τοὔνεκα ἀγγελικοὶ στρατιαὶ μάλα ἔξοχοι ἀλκὴν
: Κλείετε ἀλλήκτως ἑυρυμέδοντα θεὸν.
Κείνου ἐφημοσύνας ἀγαθὰς ἰδὲ ρἕζετε καλὰ,
: Τοῖο θέλεμ᾿ ἁγνὸν πευκαλίμῃσι φρεσὶν.
Ὑψίστου θεράποντες, ὅσοι π#θήνιοι αἲεν
: Ἔστε θεῷ, κείνου μέλπετε κῦδος ἄγαν.
Κτίσσατο ἀσπέτου ὅσσα ὅλου δὶα τέρματακόσμου
: Κοίρανος ὑψιμέδων, ὑμνῇ ἅπαντα Θεὸν
Δεσπεσίους ὕμμες ψάλλετε νωλεμέως.
: Φερτίστῳ ὕμνους ξυμπάντων τέκτονι ὡσεὶ
Μοὶ τελέθῃ ζαθέου μέλος οἰκήτωρ τοῦ Ολύμπου
: Κείνου ἐνὶ στόματ᾿ ᾖ αἲεν ἔπαινος ἐμῷ.
Φιλτάτῃ ὦψυχφ ἀγαυὸν ἄνακτα σεβάζ#,
: Τοῦνομακάλλιστον κλεῖε ἐκείνου ὁμῶς.
</poem>


{{Center}}Der {{MarkupItalics|CIII.}} Psalm des Königlichen Propheten Davids/ Jn Teutsche Reymen verfasset.</div>

Summaria.

<poem>
{{MarkupInitial|Gegen}} all Menschen {{MarkupUppercase|Gottes}} Güt/
: Rühmt hie der lieb Prophet David.
Lehrt auch das man dem Höchsten fein/
: Auß Hertzen Grund soll danckbar sein.
</poem>

{{Pagemark|sig|B3r}} Nun Lob mein Seel den Herren/ &c.

<poem>
{{MarkupInitial|Frölich}} von Gottes Ehr ich sing/
: Daß sein Lob in meim Mund erkling.
Mein Seel preiß Gott im höchsten Thron/
: Vnnd seinen Namen Lobesohn.
Was in mir ist/ sey alls bereit/
: Daß ich sein Glori recht außbreit.
Vergiß auch nicht der Wolthat gut/
: Die er an dich stets wenden thut.
Der dir auß Gnad vergibt all schuld/
: Vnd Missethat auß latuer huld.
Der durch sein Trew dein Leben gut
: Errettet von Höllischer Glut.
Auch dir erzeygt vielmehr gutthat/
: Als du Begern oder Wünschen magst.
Vnd dir vernewert deins Lebens Jahr/
: Gleich als dem Adler ohn all gfahr.
Thut dir dein Haupt auch Krönen schon
: Vnd Hertz mit gütern Lobeson.
Der Herr rett als ein Richter zwar/
: Den frommen von Gottloser Schar/
So groß ist sein Güt/ daß er rund
: {{MarkupItalics|Mosi}} des Lebens Weg thut kund.
Sein Gsätz/ sein Recht/ Sitten allsampt
: Der {{MarkupItalicsUppercase|Israhliten}} globten Stamm.
Der Herr ist gütig/ Mild/ Gelind/
: Zum Zorn langsam/ zu geben gschwind.
Nicht stets mit vns wegn vnser Sünd/
: Mit vns zu Hadern ist gesinnt.
Plagt vns auch nicht/ nach dem wirs all
: Verschuldt mit Sünden mannigfalt.
Sein Güt ist vberschwencklich groß
: Gegen all frommen/ vnd voll trosts/
{{Pagemark|sig|B3v}} Wie fern die Erdt vom Himmel ist/
: So fern sind vnser Sünd zur first.
Wie fern vom abendt der Auffgang/
: So fern Gotts zorn/ vnd währt nicht lang:
So fern er wend vnser Missthat.
: Schaw so vnendlich ist sein Gnad.
Wie nach der Ruthn widerumb sein Kind
: Ein Vatter in sein Arme nimpt/
Also vmbfengt der Herr auch die
: So jhn förchten von hertzen hie/
All Gdancken jhm sind offenbahr/
: Auch vnser gbrechligkeit fürwar.
Wie vnser Hertz nur zu der stund
: Zum bösen gneigt zu aller Sünd.
Weiß wol/ daß wir nur aschn vnd Staub
: Gschwind vergehn gleich wie der Rauch.
Vnser Lebn ist gleich einer Blum/
: Die jetzt grünt/ schwelck bald fellet vmb/
Gleich wie der Blumen Herrligkeit/
: Baldt hin ist: So der Menschen Zeit/
Wenn bläst der Wind felt sie gar gschwind/
: Bald das Graß dürr man auch da find/
Gleich wie der Sudwind hat gar schnell
: Die rothe Rößlein hingefelt/
So wirfft zu grund der bitter Todt
: Vnser Jugend blühend vnd roth.
All Gottlosen/ ein solch Heimfarth/
: Vnd Gotts verächtern wird gespart.
Aber der Gottselig hauff bleibt
: Durch Gottes Gnad in Ewigkeit.
Denn sie verachten nicht sein Bund/
: Sein Rechtssatzung zu keiner stund/
Nach seinem Gsetz/ nach seiner Lehr/
: All jhr Thun/ gantz Leben sie kern.
{{Pagemark|sig|B4r}} Der Herr hat jhm ein Stul bereit/
: Gar hoch/ der vnbeweglich bleibt/
Durch sein Großmechtig gwalt erführt
: Die Herrschafft/ die gantz Welt regirt.
Drumb jhr gwaltige Himmelsheer
: Ewern Himmelsfürsten preiset sehr.
Auff sein Befelch habt gute acht
: Daß jhr die keines Wegs veracht.
Der jhr dem Herrn/ als trewe Knecht
: Dienst/ Rhümbt/ Lobt/ Preißt jn auch wol recht.
Alles was gschaffen in der Welt/
: Rühm jhn als sein Schöpffer vnd Heldt.
Lobsinget jhm/ Lobsinget schon
: Seim heilgen Nam mit süssem Thon.
{{MarkupLarger|Frölich von Gottes Ehr ich sing}}
: {{MarkupLarger|Daß sein Lob in meim Mund erkling.}}
{{MarkupLarger|Mein Seel preiß Gott im Höchsten Thron/}}
: {{MarkupLarger|Vnd sein Namen Lobesohn.}}
</poem>


Ein Gebett zur Heyligen Dreyfaltigkeit

<poem>
{{MarkupInitial|Dich|Language=deu}} Vngebornen Vatter schon/
: Dich Eingebornen Gottes Sohn/
Dich Heylgen Geist/ ein Tröster Werth/
: Aller betrübten hie auff Erdt.
Ein Heilge Vnzertheilt Gottheit/
: Gleich drey Personen wolbereit.
Bekennen/ Loben/ Preissen wir/
: Mit Mund vnd Hertzen/ nach begier/
Den sey Lob/ Ehr/ vnd Danck bereit/
: Von nun an biß in Ewigkeit/
: Von Jhn beschicht vns gar kein Leidt.
</poem>

{{Center}}{{MarkupUppercase|ENDE}}</div>

{{Apparatus}}

[[category: Benedictus Figulus (author)]]